Τίτλος Εργαστηρίου: Σεμινάριο Performance

 «Σύγχρονες τάσεις και πρακτικές των παραστατικών τεχνών».

Διάρκεια Εργαστηρίου:  4 μήνες (1 Μάρτη - 30 Ιουνίου 2013).

Το ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ οργανώνει ένα πρωτότυπο, πολυσυλλεκτικό εργαστήριο με αντικείμενο έρευνας την επιτέλεση (performance).

Το εργαστήριο απευθύνεται κυρίως σε χορευτές, ηθοποιούς, εικαστικούς, θεωρητικούς της τέχνης, σε φοιτητές/σπουδαστές σχολών που επιθυμούν να διευρύνουν τα εκφραστικά τους μέσα και τις θεωρητικές τους γνώσεις σε σχέση με την επιτέλεση.

(Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εργαστήριο αλλά δεν έχουν  προηγούμενη επαφή με το αντικείμενο της περφόρμανς και την σκηνική πράξη μπορούν να συμμετάσχουν με την συγκατάθεση του διδάσκοντα.)

Στόχος του εργαστηρίου είναι να ανοίξει ένας γενικότερος προβληματισμός για την επιτέλεση σήμερα, να διευρύνουν οι συμμετέχοντες τα εκφραστικά τους μέσα και την θεωρητική τους κατάρτηση γύρω από την επιτέλεση (performance). Το εργαστήριο αποτελεί προϋπόθεση συνάντησης, σύγκλησης και ώσμωσης διαφορετικών τεχνών και ανθρώπων διαφορετικών καταβολών.

Στα πλαίσια του σεμιναρίου θα υπάρξουν ανοιχτές παρουσιάσεις και συλλογική υλοποίηση κάποιων πρότζεκτ με την τεχνική υποστήριξη του ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟΥ.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να παρακολουθήσουν ένα ή περισσότερα από τα μαθήματα του εργαστηρίου με βασική προϋπόθεση την παρακολούθηση του υποχρεωτικού μαθήματος.

Υποχρεωτικό μάθημα:

Δίνοντας έμφαση στην πολυσυλλεκτικότητα της επιτέλεσης, στο υποχρεωτικό μάθημα (2 ώρες την εβδομάδα) θα διδάσκουν ταυτόχρονα δύο καθηγητές (διαφορετικών ειδικοτήτων, π.χ. ένας θεωρητικός και ένας χορογράφος). Με αυτόν τον τρόπο θα εναλλάσονται όλοι οι καθηγητές του σεμιναρίου στο συγκεκριμένο μάθημα, με στόχο την ανταλλαγή διαφορετικών οπτικών και τεχνικών και την πολύπλευρη έρευνα. 

Διδάσκοντες:

Στο σεμινάριο διδάσκουν θεωρητικοί όσο και καλλιτέχνες με ζωντανή παρουσία στον χώρο της περφόρμανς σήμερα (περφόρμερς, σκηνοθέτες, χορογράφους):  Δημοσθένης Αγραφιώτης (ποιητής–καλλιτέχνης διαμέσων,επιτελεστής//Ομ.Καθ.Κοινωνιολογίας//Καθηγητης-συνεργάτης, Istitut Superieure des Beaux Arts, Besancon, France, section;'Corps, Performance”), Διαπούλλη Κέλλυ (θεωρητικός), Φίλιππος Κανακάρης (performer), Νέστορα  Μαριέλα (χορογράφος), Έλλη Παπακωνσταντίνου (σκηνοθέτης, καλ. διευθύντρια Βυρσοδεψείου, καλ. διευθύντρια ODCEnsemble), Βάλια Παπαχρήστου (χορογράφος, performer), Χριστίνα Σουγιουλτζή (χορογράφος), Στεριανή Τσιντζιλώνη (θεωρητικός),    AdrianFrieling(performer).

Αιτήσεις:

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να αποστείλουν βιογραφικό στην γραμματεία του ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟΥ (email:vyrsoperformance@gmail.com,τηλ. 6943861110, 2103453203 Δευτέρα έως Πέμπτη 16:00-19:00) συνοδευόμενο από μια σύντομη περιγραφή ενός πρότζεκτ που θα ήθελαν να εξελίξουν στη διάρκεια του εργαστηρίου ή ενός ερωτήματος που τους απασχολεί σε σχέση με την επιτέλεση και τους κινητοποιεί να συμμετάσχουν. (Μέγιστη διάρκεια κειμένου: 100 λέξεις)

Κόστος σεμιναρίου: 50 Ε ανά μήνα το κάθε μάθημα. Διάρκεια του κάθε μαθήματος: 2 ώρες την εβδομάδα.

Ώρες σεμιναρίου: Το τελικό πρόγραμμα θα προκύψει μέχρι τις 15/2/2013. Όλα τα μαθήματα θα συγκεντρωθούν από τις 12 μμ. εώς τις 6 μμ. Δευτ-Κυρ.)Διάρκεια του κάθε μαθήματος: 2 ώρες την εβδομάδα.

Προθεσμία υποβολής αιτήσεων: 20/2/13. Ο αριθμός των συμμετεχόντων θα είναι περιορισμένος.

Παρουσίαση Προγράμματος Σεμιναρίου/ Ανοικτό μάθημα: 23/2/13.

Η παρουσίαση του Σεμιναρίου θα διαρκέσει 2 ώρες στην διάρκεια των οποίων, όσοι ενδιαφέρονται θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν διεξοδικότερα για το περιεχόμενο του κάθε μαθήματος, αλλά και να συμμετάσχουν ενεργά σε ανοιχτό μάθημα που θα «τρέξουν» όλοι οι καθηγητές τους σεμιναρίου προκειμένου να δουν εμπειρικά τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές του κάθε μαθήματος.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε στο 6943861110, ή στο 2103453203 Δευτέρα έως Πέμπτη 16:00-19:00 .

Συντονίστριες: Έλλη Παπακωνσταντίνου - Κέλλυ Διαπούλη

Δημοσθένης Αγραφιώτης

“(δια)πολιτιστικές διαστάσεις της επιτέλεσης

{(inter)cultural dimensions of Performance}”

Θεματολογία:

1.Πολιτιστικό μόρφωμα (Culture)/πολιτισμός(Civilization)  ως συγκείμενο (context)  ως συγκείμενο της επιτέλεσης. Τελετή, τελετουργία ,συμβολικές  διεργασίες. Παραδείγματα.

2.Σύγχρονες κοινωνίες  και  (μετα) νεωτερικότητα: ανάδυση και λειτουργίες της επιτέλεσης. Περιπτώσεις.

3.Η επιτέλεση ως πεδίο της διεπιστημονικότητας.(Ανθρωπολογία, Κοινωνιολογία, Γλωσσολογία κι άλλες επιστήμες ή τέχνες ή επιστήμες της τέχνης του Ανθρώπου ή  κοινωνικές επιστήμες. Σημασία για την τέχνη της Επιτέλεσης.

4.Επιτέλεση:σύγχρονες πρακτικές και οριοσημάνσεις σε διαφορετικές κοινωνικο-πολιτιστικές συνθήκες.(Performance,  Art of Performance, PerformingArts…).

5.Ελληνική εμπειρία της επιτέλεσης. Από τον Εμπεδοκλή  στα νεοελληνικά εγχειρήματα. 6 τρίωρες συναντήσεις.(18  ώρες συνολικά).

Βιβλιογραφία:

1.http//:www.dagrafiotis.com (βλέπεperformanceκαιεπιμέλεια---http://dagrafiotis.com/?cat=19)  .

2.Δ.Αγραφιώτη---βιβλία   βλέπε  την  προαναφερόμενη ιστοσελίδα.(βλέπε  δοκίμια, ερευνητικά  βιβλία,…)

3.-Καταλογος-PERFORMANCE,1o Διεθνές Φεστιβάλ  ,2^η  Biennale, Θεσσαλονίκης,  Κρατικό Μουσείο  Σύγχρονης Τέχνης,Θεσσαλονίκη,2009,έκδοση,2010.(συν-επίτροπος-Δ.Α).

4.Marvin  Carlson, ’Performance.  A critical introduction’, Routledge, London ,2004,(2^nd Ed.)

5.Richard  Schechner, ‘Performance Studies.  An introduction’, Routledge,NY,2006,(2^nd.Ed.).

Βιογραφικό

Ποιητής, Εικαστικός καλλιτέχνης διαμέσων (ζωγραφική, φωτογραφική,

διαμέσα/intermedia, performance/επιτέλεση, εγκαταστάσεις). Συγγραφέας βιβλίων με

δοκίμια και επιστημονικά άρθρα για την τέχνη, την επιστήμη/τεχνολογία,υγεία ως

κοινωνικο-πολιτιστικά φαινόμενα και τη νεωτερικότητα. Ατομικές και συλλογικές

εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφικής και οπτικής/εικονοσχηματικής ποίησης στην

Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετοχές σε εκδόσεις, κοινωνικο-πολιτιστικές

εκδηλώσεις, ταχυδρομική τέχνη, πολυμέσα και διαμέσα, εγκαταστάσεις (ιnstallations)

επιτελέσεις (performances), «εναλλακτικές” καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Ειδικό

ενδιαφέρον για τις συζεύξεις τέχνης και νέων τεχνολογιών - τεχνοεπιστήμης. Έκδοση

φυλλαδίου τέχνης ‘Κλίναμεν’ (1980-90) περιοδικού «Κλίναμεν» (Εκδ. Ερατώ, 1990-

94) και παραγωγή βιβλίων – καλλιτεχνημάτων (artistsbooks) ‘Κλίναμεν’ . ‘Κλίναμεν’

ηλεκτρονικό (2001).

Κέλλυ Διαπούλη

“Τάσεις  της  σύγχρονης θεατρικής πράξης”

Το συγκεκριμένο σεμινάριο εστιάζει στη σύγχρονη θεατρική πράξη, προσπαθώντας να προσφέρει μία συνολική εικόνα των κυρίαρχων τάσεων της σύγχρονης σκηνής. Ξεκινώντας από τη ρήξη της θεατρικής πράξης με το δράμα, θα εξετάσουμε το μεταδραματικό θέατρο και τα βασικά χαρακτηριστικά του. Στη συνέχεια θα εξετάσουμε τη ρήξη της θεατρικής πράξης με το συμβατικό θεατρικό χώρο, τα νέα δεδομένα που φέρνει στη θεατρική πράξη η εστίαση στη σωματικότητα του ερμηνευτή καθώς και τον τρόπο με τον οποίο διάφορες τάσεις επαναπροσδιορίζουν τη σχέση του θεατή με τη θεατρική πράξη. Με παραδείγματα από τη δουλειά συγκεκριμένων σύγχρονων καλλιτεχνών και ομάδων, το σεμινάριο θα καλύψει τις εξής θεματικές: μεταδραματικό θέατρο, σωματικό θέατρο, επινοητικό θέατρο, sitespecific θέατρο, peoplespecific θέατρο, θέατρο ντοκουμέντο, community και communaltheatre, θέατρο φόρουμ, θέατρο – εγκατάσταση και η σχέση με την περφόρμανς.

Βιογραφικό

Η Κέλλυ Διαπούλη σπούδασε Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πολιτική και Διοίκηση (ΜΑ) στο University of Warwick με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση. Επίσης, έχειπαρακολουθήσειτοAtelier for Young Festival Managers τουEuropean Festivals Association (efa). Το 2012, με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright,  ήταν μία από τα 60 στελέχη πολιτιστικής διοίκησης που επιλέχθηκαν διεθνώς για το 1ο Global Forum for Young Cultural Leaders  που διοργανώνει το Salzburg Global και εκπρόσωπος της Ελλάδας στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Από το 2004 έως το 2008 εργάστηκε στον Οργανισμό Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού (ΟΠΕΠ) στον τομέα των διεθνών σχέσεων, με αντικείμενα τη διαχείριση της παρουσίας του οργανισμού σε διεθνή και ευρωπαϊκά πολιτιστικά δίκτυα, την προώθηση μέσω της δικτύωσης των ελληνικών παραστατικών τεχνών στο εξωτερικό και τον προγραμματισμό διεθνών διοργανώσεων όπως το Balkan Performing Arts Market και το συνέδριο του διεθνούς δικτύου Internatinal Festivals and Events Association (ifea) Europe “The life cycle of festivals and event”.
To 2009 ίδρυσε το μη κερδοσκοπικό οργανισμό busart, που δραστηριοποιείται στον τομέα της δικτύωσης των Ελλήνων καλλιτεχνών και επαγγελματιών με τη διεθνή σκηνή. Από το 2009 έως σήμερα συντονίζει τις δράσεις του busart, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων:
1.    τη λειτουργία της ιστοσελίδας www.busart.org, η οποία ενημερώνει καλλιτέχνες όλων των ειδικοτήτων και επαγγελματίες του πολιτιστικού χώρου για προσκλήσεις συμμετοχής σε διεθνή φεστιβάλ, διοργανώσεις, residencies, για προγράμματα χρηματοδότησης και γενικά, για ευκαιρίες επαγγελματικής ανάπτυξης στο εξωτερικό και την Ελλάδα.
2.    Τη λειτουργία του δικτύου παραστατικών τεχνών, το οποίο μέσω της ιστοσελίδας του busart αλλά και αποστολών σε διεθνή φεστιβάλ και σημαντικές διοργανώσεις στο εξωτερικό, προβάλει και προωθεί ελληνικές παραγωγές σε φεστιβάλ και κέντρα τεχνών στο εξωτερικό.
3.    Τη διοργάνωση δομημένων επισκέψεων ενημέρωσης και δικτύωσης για καλλιτέχνες και επαγγελματίες των παραστατικών τεχνών σε σημαντικές διοργανώσεις όπως το Festival d’ Avignon, το Fira Tarrega κ.α.
4.    Την παροχή συμβουλευτικής και καθοδήγησης σε θέματα ανάπτυξης συνεργασιών με φορείς του εξωτερικού στον τομέα των παραστατικών τεχνών κυρίως.

Τον Οκτώβριο του 2012 ανέλαβε το συντονισμό της συνάντησης του Διεθνούς Δικτύου Σύγχρονων Παραστατικών Τεχνών ΙΕΤΜ, που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2013 με τη συμμετοχή περισσοτέρων από 500 καλλιτεχνών και επαγγελματιών απ’ όλη την Ευρώπη.
Έχει πραγματοποιήσει πολλές εισηγήσεις σε συνέδρια και σεμινάρια για θέματα που σχετίζονται με τη διεθνή σκηνή, τα διεθνή φεστιβάλ παραστατικών τεχνών, τις διεθνείς ανταλλαγές και τη δικτύωση στον τομέα των παραστατικών τεχνών και έχει λάβει μέρος στην ευρωπαϊκή ομάδα εργασίας για τις τέχνες δρόμου Cas Cas. Είναι μέλος του Διεθνούς Δικτύου Σύγχρονων Παραστατικών Τεχνών ΙΕΤΜ, του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου,  του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγου και μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Υποτρόφων του Ιδρύματος Ωνάση.

Φίλιππος Κανακάρης

“Σεμινάριο σωματικού θεάτρου”

Απαραίτητη προϋπόθεση για την ενασχόληση με το σωματικό θέατρο, από την πλευρά του performer,  αποτελεί η διερεύνηση των δυνατοτήτων των εκφραστικών του μέσων και η προσπάθεια ενοποίησης τους.

Στόχος αυτού του κύκλου μαθημάτων είναι η ενοποίηση φωνής και σώματος μέσω ασκήσεων που προέρχονται από την έρευνα του Jerzy Grotowski για την παραγωγή ήχου και τη χρήση των ηχείων του σώματος και η διευρεύνηση της έννοιας της ενεργητικής σωματικής παύσης και της αρχιτεκτονικής του χώρου ως πηγή έμπνευσης μέσω της μεθόδου του viewpointing της Anne Bogart. Μέσα από μια σειρά ασκήσεων αλλά και παιχνιδιών θα προσπαθήσουμε να αφήσουμε το σώμα και τη φαντασία να μας δείξουν ένα διαφορετικό δρόμο ο ποιός δεν επιδιώκει να προκαλέσει σύγκρουση με τις όποιες υπάρχουσες γνώσεις αλλά μία πιο αρμονική συνεργασία μεταξύ τους.

Βιογραφικό

Ο Φίλιππος Κανακάρης μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και διεθνείς σπουδές στο Πάντειο πανεπιστήμιο και υποκριτική στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Συμμετείχε ως performer σε παραστάσεις θεάτρου και χορού στην Ελλάδα και ως βοηθός σκηνοθέτη με σκηνοθέτες όπως η Άντζελα Μπρούσκου και ο Πέτρος Ζούλιας. Το 2007-2008 έκανε μεταπτυχιακό στο Central School of Speech and Drama του Λονδίνου με τίτλο Ma Advanced Theatre Practice με ειδίκευση στη σκηνοθεσία και τη σωματική υποκριτική(physical performing). Στο Λονδίνο εργάστηκε ως performer με θιάσους όπως το Royal Shakespeare Company, τους The Featherstonehaughs and The Cholmondeleys, και τους Fabulous Beast. Επίσης παρουσίασε τη δουλεία του ως σκηνοθέτης σε χώρους όπως το Camden’s People Theatre , το Pullens Centre και  το Siobhan Dav.

Μαριέλα Νέστορα

“Χορογραφία/ Σύνθεση”

Εστιάζοντας στο σώμα και τον κινητικό αυτοσχεδιασμό θα μελετήσουμε τις βασικές αρχές και τα εργαλεία της σύνθεσης. Θα μελετήσουμε διαφορετικές κινητικές γλώσσες μέσα από τεχνικές του σύγχρονου χορού (Cunningham, Release, Skinner)  και θα αναπτύξουμε την συνειδητότητα του σώματος ( Feldenkreis). Θα εξελίξουμε την ικανότητα σύνθεσης στον σκηνικό χώρο μέσα από τις βασικές αρχές του Laban,  για ένα σώμα αλλά και για την διαχείριση πολλών σωμάτων. Επίσης θα μελετήσουμε τις αρχές του instantcompositionμέσα στον αυτοσχεδιασμό.

Βιογραφικό

H Μαριέλα Νέστορα (χορογράφος) γεννήθηκε στην Αθήνα.  ΦοίτησεστοΛονδίνοΒιολογίαB.Sc.Biology- QueenMaryandWestfield,  M.Sc. HumanMolecularGenetics– St.Mary’sMedicalSchool, ImperialCollege.  ΣτησυνέχειασπούδασεσύγχρονοχορόκαιχορογραφίαστοLondon Contemporary Dance School καιVisual Design for Dance στοLaban Centre.

Ίδρυσε την ομάδα σύγχρονου χορού YELP danceco. με την οποία παρουσιάζει  έργα στη Ελλάδα και το εξωτερικό.  Στο Θέατρο έχει συνεργαστεί με  σκηνοθέτες  όπως Σ. Λιβαθινό, Μ. Μαρμαρινό, Ν.Κοντούρη , Θ. Αμπαζή, Λ. Βογιατζή, Ν. Μιλιβόγεβιτς, Α. Κοκκίνου, Ε. Λυγίζο) Έχει επίσης χορογραφήσει και επιμεληθεί την κίνηση σε παραστάσεις σε θέατρα και οργανισμούς όπως ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Εθνικό Θέατρο - Πειραματική Σκηνή, Κ.Θ.Β.Ε., Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, Θησείο ένα θέατρο για τις τέχνες, Από Μηχανής, Φεστιβάλ Κορίνθου, Εθνικό Θέατρο Αλβανίας, Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006, Πειραματικό Εργαστήρι Κ.Θ.Β.Ε. Φεστιβάλ Επιδαύρου και το Φεστιβάλ Αθηνών. Δίδαξε στο Εργαστήρι Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου από το 2001-4 και στο Θεατρικό Εργαστήρι ΚΘΒΕ 2008.

Η YELP danceco. ιδρύθηκε  από η Μαριέλα Νέστoρα στο Λονδίνο. Υπό την καλλιτεχνική της διεύθυνση, η ομάδα έχει συνεργαστεί με χορευτές από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και έχει δώσει παραστάσεις στη Σλοβενία,  Κροατία,  Γερμανία,  Δανία, Ρουμανία, Εστονία , Λονδίνο - Αγγλία, Μονπελιέ- Γαλλία  όπως και  στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Από το 2001 εδρεύει στην Αθήνα. Η ομάδα έχει λάβει χορηγίες από τις εταιρίες Παπαστράτος,  Kraft-Jacobs-Suchard, METAXA, ΤΣΑΝΤΙΛΗΣ και  H2O και υποστήριξη από την Oxford Metrics, το Northern General Hospital και το Robin Howard Foundation, ενώ έχει λάβει μέρος στο ερευνητικό πρόγραμμα Choreodrome του The Place στο Λονδίνο  και έχει επιχορηγηθεί από το Καλειδοσκόπιο Ευρωπαικής  Ένωσης, το The Place Commissions και το  Video Place για videodance.  Εχει δεχθεί παραγγελίες από τα: Plesna Isba-Σλοβενία, ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006 και Centre George Apostu, Ρουμανία. Επιχορηγήθηκε  από το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού  2002-2005 και 2007-2008, 2009-2010.  Το  έργο  Das (ist) ein… παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2009 στην Πειραιώς 260., και το LEBENSWELT (συμπαραγωγή με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ) παρουσιάστηκε στη Δανία και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το Δεκέμβριο 2010, το 2011 η YELP παρουσίασε 4 έργα στη Biennale και το έργο  a-m I, παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ Καλαμάτας 2012.

Ελλη Παπακωνσταντίvου

“Bridgingthegap”

Το μάθημα γεφυρώνει το κενό ανάμεσα σε διαφορετικές τεχνικές προσέγγισης της σκηνής (εικαστικές τέχνες, χορός, μουσική και θέατρο). Στόχος είναι η ανάπτυξη ενός ενιαίου μηχανισμού που θα δίνει στους συμμετέχοντες με διαφορετική formation νέους τρόπους έκφρασης, διαχείρισης και δόμησης του υλικού τους. Οι συμμετέχοντες θα είναι πότε συνθέτες/ σκηνοθέτες πότε εκτελεστές.

Θα αναπτυχθεί στις παρακάτω ενότητες:

1. Διακειμενικότητα. Το διακειμενικό παλίμψηστο της περφόρμανς με δημιουργικές προτάσεις προσωπικών ή άλλων κειμένων από τους συμμετέχοντες.

2. Χώρος και περφόρμανς. Αυτή η ενότητα θα αναπτυχθεί σε όλο τον χώρο του Βυρσοδεψείου με στόχο την ανάπτυξη υλικού με αφετηρία τον ίδιο τον χώρο.

3. Τα όρια του  λόγου. Ο λόγος έρρυθμος, ο λόγος ως παλμός, μοντέλα μετρικής, μεταλλάσσοντας τον λόγο σε παλμό. Στα πλαίσια αυτής της θεματικής θα συμμετάσχουν προσκεκλημένοι μουσικοί.

4. Η «εικόνα» ως μηχανισμός αφήγησης. Θα συνοδεύεται από τη δημιουργία εικαστικής εγκατάστασης/παρέμβασης από τους συμμετέχοντες.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης (Τμήμα Θεάτρου) και στο Royal Holloway, University of London (Master σκηνοθεσίας).

Ως σκηνοθέτης έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, το Royal Court του Λονδίνου, το Θέατρο Τέχνης, το Πανεπιστήμιο του Princeton, το LaMaMa Theatre, Ν.Y. κ.α., και έχει παρουσιάσει δουλειά της στην «XIV διεθνή συνάντηση αρχαίου δράματος», Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό κέντρο των Δελφών, το «Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου στο Κάιρο», στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το «Φεστιβάλ του Εδιμβούργου) κ.α

Έχει διδάξει, μεταξύ άλλων, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Royal Holloway), στο τμήμα θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στη Θερινή ακαδημία του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας και στο Πανεπιστήμιο Princeton ως FellowProfessorστο Music& AdvancedMediaLab.

Έχει τιμηθεί με το βραβείο “Fulbright Artist’s Award 2004-2005 για την καλλιτεχνική παρουσία της και με το «Stanley J.SeegerVisitingFellowship» στο Music& AdvancedMediaLabστο Πανεπιστήμιο του Princeton. Τέλος, έχει τιμηθεί με το 1ο βραβείο του φεστιβάλ Εδιμβούργου το 1997.

Το 2001 ίδρυσε την καλλιτεχνική εταιρεία «ODC Ensemble». Είναι καλλιτεχνική διευθύντρια του ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟΥ.

Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις:

Με την ODCENSEMBLE: /ΔΕΡΜΑ, «ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ»

/ΜΕΤΑ, «ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ», 1^stInternationalTheatreFestival, Kurdistan/Στην Κουζίνα της Πλαθ, Ex-treameFestival, ArtosFoundation, Κύπρος, Λιθογραφείο, Πάτρα,«ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ»/ OΔC(Ομήρου Οδύσσεια ι) ΧΙVΔιεθνής Συνάντηση Αρχαίου Δράματος Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών, Αισχύλεια 09, Ομήρεια 09, Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου του Καΐρου /ODC…AfterHomer, Όπερα του Καϊρου, Φεστιβάλ Εδιμβούργου 2002, LAMAMATheatre, NY, Εγκαίνια της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, Θερινή Ακαδημία Εθνικού Θεάτρου, κ.α.

Επίσης, έχει σκηνοθετήσει μεταξύ άλλων τις παραστάσεις: Βόυτσεκ του Μπύχνερ, Φεστιβάλ Αθηνών, Το Χειμωνιάτικο Παραμύθι, του Ο. Σαίξπηρ, Θ.Ο.Κ.,Η Κραυγή του Τ. Ουίλλιαμς, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας, Η νύχτα των Μυστικών του Α. Δήμου, Εθνικό Θέατρο,Walkingby, ChashamaTheatreBroadway,Νέα Υόρκη, Ο Μυστηριώδης κύριος Loveτης CarolineLeich, Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης,Ντέστινυ του Άκη Δήμου, Θέατρο του Νέου Κόσμου και Θέατρο Τέχνης, Ατσάλι της Ρόνα Μάνρο, Απλό Θέατρο,Το Δεκαήμερο των Γυναικών της JuliaVosneseskaya, Θέατρο ΗΒΗ, The Suppliants after Aeshylus after Kossovo, της T. Hammershlag TheLionKingTheatre, Λονδίνο και Φεστιβάλ του Εδιμβούργου 1999, Αίας, του Σοφοκλή, Jermyn Street Theatre, West End, Λονδίνο, Nine Lives, Ten Tales της L. Warren, BAC Theatre, Λονδίνο και Φεστιβάλ του Εδιμβούργου 1997.

Βάλια Παπαχρήστου

“Liquid Mechanics”

Από τη βαρύτητα στη χάρη. Από τη πύκνωση στην αραίωση. Από τη φόρτιση της πρόθεσης στην έκρηξη της σε σωματική ενέργεια και δράση στο χώρο.

Το μάθημα, κυρίως σωματικό, απευθύνεται σε όσους θέλουν να εξελίξουν – διαμορφώσουν ένα προσωπικό μηχανισμό παράδοσης στις δυναμικές της πρόβας.

Ζέσταμα με τεχνικές από γίογκα, τσι-γκόνγκ και σύγχρονο  χορό.

Ασκήσεις ατομικού και ομαδικού αυτοσχεδιασμού.

Βιογραφικό

Απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης.

Μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία στο Laban Center, στην ομάδα "Transitions" στο Λονδίνο.

Σταθερό μέλος του χοροθεάτρου Οκτάνα ( χορογράφος: Κωσταντίνος Ρήγος) για οκτώ χρονια. Ως χορεύτρια συνεργάστηκε επίσης με την "Ομάδα Εδάφους" (χορογράφος: Δημήτρης Παπαιωάννου ),

την Αντιγόνη Γύρα, τα "Χορικά" της Ζουζούς Νικολουδη,
και την ομάδα "X-it" (χορογράφος: Φώτης Νικολάου).

Σαν κινησιολόγος-χορογράφος έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Εμπρός, το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Θησείον, το Θέατρο Τέχνης, το Νέο Ελληνικό  Θέατρο (κ.α.), και με τους: Μιχαήλ Μαρμαρινό, Μαριάννα Κάλμπαρη, Δημήτρη Μαυρίκιο, Θόδωρο Γράμψα, Τάσο Μπαντή, Γιάννη Κακλέα, Γιώργο Αρμενη, Νικαιτη Κοντουρη, Σταμάτη Φασουλη, κ.α..
Σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, έχει χορογραφήσει τις όπερες ''Ιούλιος Καίσαρας στην Αίγυπτο'' , ''Ορφέας στον Άδη" (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης), την όπερα ''Πληγή'' (Φεστιβάλ Αθηνών 2008), και το μιούζικαλ «Το έκτο πάτωμα” (Ίδρυμα Κακογιάννη, 2012 ).

Ως performer έχει επίσης λάβει μέρος στις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης: "Νεφέλες", "Happy End", "Άλκηστης", και ''Καημός", στην  παράσταση "Ελένη" του Θεάτρου του Νότου, την όπερα "Ορφέας" στη Λυρική Σκηνή, και την παράσταση ''Πεθαίνω σαν Χώρα''  σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.

Από το 2010 συνεργάζεται με την ομάδα ODCυπό τη σκηνοθεσία της Έλλης Παπακωνσταντίνου, στα έργα: «Μετά», «Στην κουζίνα της Σύλβια Πλαθ» και «Δέρμα».

Το 2009 πήρε πτυχίο διδασκαλίας στη γιόγκα από το InstitutfuerYogaundGesundheit, στην Κολωνία.

Έχει διδάξει κίνηση στη θεατρική σχολή του Γιώργου Αρμενη και στη θεατρική σχολή "Πράξη 7" του Θόδωρου Γραμψα, όπου διδάσκει και τώρα.

Χριστίνα Σουγιουλτζή

“Και όμως κινείται χορός ακροβασία”      

Διαχείριση ακραίων σωματικών καταστάσεων ως προς την τεχνική, την αντοχή και την τοποθέτηση .Προετοιμασία του σώματος να βρεθεί σε περιοχές υψηλής τάσης και να εμπιστευτεί μη ‘’κανονικούς ‘’ τρόπους λειτουργίας. Εξομάλυνση της γραμμικότητας της άσκησης σε οργανικές φόρμες προσεγγίσιμες από το σώμα στις διάφορες φάσεις της δυνατότητας του. Συνεννόηση και συμπόρευση κινούμενων σωμάτων μέσα σε ροή ακροβατικών διαδρομών. Χορευτική μετάφραση, ως προς τη σχέση κίνησης μουσικής, των δομικών υλικών του μαθήματος. Τεχνική εναέριων ακροβατικών οργάνων.

Βιογραφικό

Σουγιουλτζή Χριστίνα χορεύτρια.

Για τη σύνθεση μιας καινούριας παραστασιακής γλώσσας. Η ομάδα προέκυψε από τη συνεργασία με τον Bentancor Camilo, καλλιτέχνη του τσίρκο από την Αργεντινή. Η αρχική μας επιδίωξη, δεν ήταν απλώς η σκηνική μας συνύπαρξη,  αλλά η διάχυση της τεχνικής και του εκφραστικού πεδίου της τέχνης του τσίρκο, μέσα στη λειτουργία μιας παράστασης χορού. Η τέχνη του τσίρκο έχει μια συγκεκριμένη δομή, η οποία προκύπτει από την παραδοσιακή φόρμα αλλά και τη σωματική ανάγκη. Ένα νούμερο έχει μια ορισμένη διάρκεια(5με10min.max.)η οποία καθορίζεται από την αντοχή του ακροβάτη ,αλλά και από το χρόνο που μπορεί να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, στοχεύει στον εντυπωσιασμό, την έκπληξη, το γέλιο, τη θλίψη και γενικά την συναισθηματική ταραχή, που προξενεί η υπέρβαση του ανθρώπινου ορίου. Έχει να κάνει με το κατόρθωμα και αυτό είναι εξορισμού συγκινητικό. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο οι καλλιτέχνες του τσίρκο είναι, αναγκαστικά, εξειδικευμένοι στο να εκτελούν, σχεδόν όλη τους τη ζωή το ίδιο σχεδόν κατόρθωμα σε παρεμφερή νούμερα, που φυσικά με το χρόνο γίνονται όλο και πιο παράτολμα και πλήρη. Μία παράσταση χορού, όταν δε χρησιμοποιεί μια προκαθορισμένη ή παραδοσιακή φόρμα(πχ μπαλέτο, φλαμένγκο,...),καλείται να πλάσει ένα ιδιαίτερο κινησιολογικό κώδικα, να κάνει μια αφήγηση  στη γλώσσα του σώματος.  Μια γλώσσα, τρομακτικά δυνατή, που δε βασίζεται σε λογικούς συνειρμούς ,αλλά στην καταλυτική ισχύ της ανθρώπινης παρουσίας. Το «χορεύειν», ο συντονισμός του σώματος με τη μουσική, μέσω κάποιου, κάθε φορά ορισμένου, σωματικού κώδικα, υπακούει σε μυστηριώδεις νόμους και μπορεί να πάρει διαστάσεις τελετής, μιας πρωτόγονης πρακτικής, που αφήνει τον άνθρωπο να σχετιστεί με τη μαγεία. Οι χορευτές βρίσκονται σε μια συνεχή πορεία  διεύρυνσης του εκφραστικού τους πεδίου, ανατροφοδότησης του κινησιολογικής τους υλικού, προκειμένου να βρουν εκείνους τους τρόπους που θα τους επιτρέψουν να είναι δημιουργικοί στο παρόν τους.

Ο τρόπος που γεφυρώνει, για μας, τις δυο αυτές αντίθετες πρακτικές, είναι η διάθεση του χορευτή προς μια διαδικασία υπέρβασης του προσωπικού του ορίου(μέσω της ακροβασίας),του ακροβάτη, σε μια πιο ολική τοποθέτηση της δράσης του, καθώς και η ανάπτυξη της κινησιολογικής και σκηνικής τους σχέσης, ανάλογα πάντα με τις επιλογές της παράστασης. Η χορευτική προσέγγιση της ακροβασίας έχει να κάνει με την λειτουργία του χορευτή στα εναέρια ακροβατικά όργανα και την αφομοίωση των ακροβατικών θέσεων στο πάτωμα και σε σχέση με άλλα σώματα, στην κινησιολογική του πρακτική. Για τον ακροβάτη, να υπάρξει σε μια χορευτική παράσταση απαιτεί να μετατοπίσει την καλλιτεχνική του επιδίωξη και να εμπιστευτεί την παρουσία του, διευρύνοντας τη δράση του έξω από τα όρια της εξειδίκευσής του.

Για αυτούς ακριβώς τους λόγους είναι απαραίτητη αρχικά μια περίοδος εκπαίδευσης της ομάδας, η οποία βασίζεται ακριβώς στην εξοικείωση των μελών της  με καινούριες τεχνικές, ώστε να προκύψει μια κοινή συνισταμένη,  ένα κινησιολογικό πεδίο κοινό, μια νέα γλώσσα ,που πέρα από την προσωπικότητα του ερμηνευτή, δίνει το στίγμα της ομάδας.

Σ΄ ότι αφορά στη σκηνική συνύπαρξη των εναερίων οργάνων, που μπορεί να είναι τα παραδοσιακά εργαλεία του τσίρκο(πχ ακροβατική κούνια, πανιά, στεφάνι)ή κατασκευές που επιτρέπουν στα σώματα να κινηθούν ανάλογα, με την χορευτική δράση, η ομάδα οδηγήθηκε στην συνθήκη των παράλληλων δράσεων.

Η αντίληψη της πραγματικότητας, βασίζεται στην επιλογή των  παρατηρούμενων συμβάντων, μέσα από ένα πολύ μεγαλύτερο πλήθος ταυτόχρονων γεγονότων. Σε αντιστοιχία κατασκευάζουμε μια σκηνική πραγματικότητα σε επίπεδα, όπου η συνολική εικόνα  απαρτίζεται από ταυτόχρονα εξελισσόμενες δράσεις των ερμηνευτών. Έτσι ο θεατής καλείται να διαλέξει ποιανού τη διαδρομή θα ακολουθήσει και τι θα διαλέξει ως σημαντικό. Αυτού του τύπου η παρουσίαση, απαλλάσσει την κίνηση στα ακροβατικά όργανα, από την χρονική και εκτελεστική πίεση του παραδοσιακού νούμερου και επιτρέπει στους χορευτές να λειτουργήσουν έξω από τη λογική της ιεράρχησης των προσώπων σε σημαντικά και λιγότερα σημαντικά, αφού είναι ακριβώς η σύνθεση τους που ολοκληρώνει τον παλμό και το νόημα της παράστασης.

Στεριανή Τσιντζιλώνη

“Σύγχρονες τάσεις στο χορό και στο θέατρο

Προσεγγίζοντας τη σύγχρονη χορευτική πρακτική και θεωρία”

Στις συναντήσεις αυτές θα εξεταστούν χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες της χορευτικής τέχνης στις αρχές του 21^ου αιώνα, ως μια μορφή θεατρικής πράξης στα όρια της παραδοσιακής αντίληψης για το χορό, το θέατρο και την performance art. Προσεγγίζοντας και αναλύοντας κείμενα και χορογραφικά έργα σύγχρονων χορογράφων θα διερευνηθούν ερωτήματα όπως η έννοια της χορογραφίας, ο ρόλος του ερμηνευτή, η σχέση ‘πραγματικού’ και αναπαράστασης, η λειτουργία του θεάτρου ως μηχανισμού θέασης και ο ρόλος του θεατή. Η διερεύνηση θα περιλαμβάνει επιλεκτικές αναφορές σε σημαντικά πρόσωπα, ρεύματα και ζητήματα της ιστορίας του χορού, παρελθόντα και σύγχρονα. Τέλος, οι σύγχρονες πρακτικές θα συνδεθούν με ιδέες και θεωρίες για το σώμα ή την έννοια της επιτέλεσης (performance), καθώς και τη λειτουργία του θεάτρου ως θεσμού, ώστε η ανάλυση των επιμέρους σκηνικών λύσεων να ενταχθούν σε ένα γενικότερο προβληματισμό της σύγχρονης τέχνης, θεωρίας και πράξης. 

Ύλη:

Γενική εισαγωγή – έννοιες, ιδέες. Προς μία προσπάθεια περιγραφής, ερμηνείας και κατανόησης της σύγχρονης χορευτικής πρακτικής

Χαρτογράφηση και διερεύνηση των βασικών στοιχείων της χορευτικής και χορογραφικής πράξης

Σώμα εντός και εκτός θεάτρου: θεωρίες, ερωτήματα και προβληματισμοί

Η τεχνολογία, το σώμα και η παράσταση

Οι ιστορικές καταβολές και οι συγγένειες του χοροθεάτρου, του σύγχρονου χορού και της performanceart

Σύγχρονα ρεύματα - Η Ευρωπαϊκή σκηνή μετά το ’90 και βασικά χαρακτηριστικά

Το θέατρο ως θεσμός και η λειτουργία του

Ο ρόλος του χορογράφου και του ερμηνευτή στο χορό: Χορευτική τεχνική και ερμηνείας, οι έννοιες της δημιουργίας και της σωματικής εμπειρίας

Ο ρόλος του θεατή. Το βλέμμα και η συμμετοχή.

Η διδασκαλία εμπλουτίζεται με αντίστοιχο οπτικοακουστικό υλικό και κείμενα όπου αυτό είναι εφικτό.

Το σεμινάριο απευθύνεται σε καλλιτέχνες όλων των ειδικοτήτων, αλλά και οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να κατανοήσει το χορό και τις δυνατότητες που έχει στη σύγχρονη εποχή.

Δεν απαιτείται καμία προγενέστερη επαφή με το αντικείμενο. Γνώση της αγγλικής γλώσσας είναι θετικό προσόν.

Βιογραφικό

Η Δρ. Στεριανή Τσιντζιλώνη είναι Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Roehampton (Μ. Βρετανία) στο τμήμα Χορού. Η έρευνά της έχει τίτλο «Εκσυγχρονίζοντας το σύγχρονο χορό και την Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του 1990: Τρεις μελέτες περίπτωσης των ομάδων SineQuaNon, Χοροθέατρο Οκτάνα και Ομάδα Εδάφους». Είναι αριστούχος απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης και του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στις Σπουδές Χορού (ΜΑ) από το Πανεπιστήμιο Surrey όπου σπούδασε με υποτροφία του «Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλ. Ωνάσης». Από το 1998 μέχρι το 2008 υπήρξε μόνιμος Επιστημονικός Συνεργάτης του Διεθνούς Κέντρου και του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Έχει διδάξει Ιστορία και Θεωρία Χορού και Χοροθεάτρου στο Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών (2004-2006), σε Επαγγελματικές Σχολές Χορού (μεταξύ των οποίων και η Σχολή της Ε.Λ.Σ.) και σε εκπαιδευτικά προγράμματα του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έχει συνεργαστεί με το Κέντρο Μελέτης Χορού «Ισιδώρα & Ραϋμόνδος Ντάνκαν» (Αθήνα), το Ίδρυμα Κούλα Πράτσικα, και το Πρόγραμμα «Μελίνα» (μέλος της συντακτικής ομάδας του εκπαιδευτικού υλικού για το χορό). Υπήρξε μέλος της Γνωμοδοτικής Επιτροπής Επιχορηγήσεων Χορού του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού (2008-2010) και μέλος της Επιστημονικής Ομάδας Σχεδιασμού του Περιφερειακού Ερευνητικού Συνεδρίου (Regional Research Cluster) του Διεθνούς Οργανισμού Performance StudiesInternational(Αθήνα, Νοέμβριος 2011).

AdrianFrieling

“Acting”

“One for All and All for One!”

The secret acting technique of ensembleplay, made in Germany.

It’s less body-work, then you might think. Ensembleplay is a different way of thinking!
”Throw your Ego away!” “Listen!” “React!”

Learn, how to form one group-body, consisting of all the actors on stage.

For Actresses, Actors and Musketeers.

Βιογραφικό

O Άντριαν Φρίλινγκ γεννήθηκε στην Αμβούργο της Γερμανίας.

Σπούδασε «Εφαρμοσμένες Πολιτιστικές Επιστήμες» ( - Καλές Τέχνες και Θέατρο, θεωρία και πρακτική υποκριτικής, δραματουργίας, σκηνοθεσίας), στο Πανεπιστήμιο του Χίλντεσχαϊμ της Γερμανίας.

Ως βασικό μέλος της θεατρικής ομάδας «ΤΗΕΑΤΕRMAHAGONI» (Ανόβερο, Βερολίνο) συμμετείχε σε 25 παραστάσεις (1992-2000).

Από το 1995 εργάστηκε σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις που ανέβηκαν στην Αθήνα και στο εξωτερικό, όπως :

«AlthusserRock», 1995,σε σκηνοθεσία Άλμπρεχτ Χίρχε, Μιχαήλ Μαρμαρινού στο «Στουντιο Iλισια» (Berlin, Paris, Angouléme, Oldenburg, Hannover, Leipzig, Festival «Manöver»).

«Ηλέκτρα», 1998, σκηνοθεσία Μ. Μαρμαρινού, Φεστιβάλ Επιδαύρου (στο Ρολο του «Πυλαδη»)

«Bad Actors» της ομάδας «ΤΗΕΑΤΕRMAHAGONI», 1999 στο «Θέατρο Αμόρε». (Berlin, Hannover, Festival «Euroszene» Leipzig, Festival «TRANSEUROPA» Hildesheim, First Price of Festival »IMPULSE«).

«Κλυταιμνήστρα;» του Ανδρέα Στάϊκου, 2000, σκηνοθεσία: Άντριαν Φρίλινγκ και Κων/νος Αβαρικιότης, στην Θες/νικη («Μύλος») και Αθήνα («Φούρνος»).

«FASSBINDER», 2003, του Άντριαν Φρίλινγκ, στο «Τεχνοχώρο υπό σκιάν», Αθήνα.

«Πεθαίνω σαν χώρα» του Δ. Δημητριάδη, 2007/08, σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινός, («Φεστιβάλ Αθηνών», «Kunstenfestival» Bruxelles, «WienerFestwochen» Vienna, «Dramatyczny» Warsaw, «Festivald’Automne» Paris).

«Viciousnessinthekitchen»( 2010/11), «Μετά» (2011), «Δέρμα»(2012) της θεατρικής ομάδας «ODC», σκηνοθεσία: Έλλη Παπακωνσταντίνου.

Στον κινηματογράφο έχει παίξει στις ταινίες: «Ο Βασιλιάς» του Νίκου Γραμματικού, «Γκίνες» του Αλέξη Καρδαρά, « Fugitivepieces» του JeremyPodeswa, «AGreenStory» του NikaAgashviliκαι «Η Λιμουζίνα» του Νίκου Παναγιωτόπουλου.